Sint-Michiels-
en Sint-Goedelekathedraal

Het laatste oordeel

Description :

Boven de hoofdingang bevindt zich het gebrandschilderde raam van het Laatste Oordeel. Het dateert uit 1528 en de afmetingen en positie ervan boven de ingang van het gebouw maken dit tot een unicum in de wereld.

Wist je dat?

Je kan drie segmenten zien die boven elkaar liggen in overeenkomst met de belangrijkste kleuren: smaragdgroen voor het onderste gedeelte (de aarde), azuurblauw in het centrale gedeelte (de hemel) en het goudgeel van de Goddelijke sferen in het bovenste gedeelte (de hemelen).
Links in het groene segment, de kleur van de Hoop, verrijzen mannen uit hun graf. Ze zijn vol hoop en kijken omhoog (sommigen van hen zijn al in de hoogte, in het blauwe gedeelte): het zijn berouwvolle verloste zondaars. Ze worden naakt afgebeeld, want voor de Heer zijn allen gelijk.
De figuren rechts daarentegen drukken angst uit. Hun blik is naar beneden gericht: ze hebben zichzelf verdoemd. Ze hebben voor de dood gekozen en zichzelf veroordeeld tot een ve0rblijf in een vlammenzee (de groene draak stelt de duivel voor).
De prins-bisschop van Luik, Érard de la Marck, die dit kunstwerk genereus heeft geschonken, is midden onder in het raam te zien, in een roodfluwelen mantel. Achter hem draagt een engel in blauw een scepter in elke hand, de ene duidt op zijn status als prinsambt, de andere op zijn bisschopsambt.
Bovenaan een regenboog staat een allegorische figuur met lang blond haar tegenover hem: ze kijkt naar Christus en stelt Geloof voor, een van de drie theologische deugden (samen met Hoop en Liefde).
In het blauwe segment, de kleur van de hemel, is de centrale figuur Sint Michaël de Aartsengel. Hij is afgebeeld in een gouden mandorla, in harnas, draaiend met zijn zwaard, zijn linkervoet op een gevleugeld hoofd waaraan een weegschaal hangt.
De weegschaal illustreert een van de namen die aan Sint-Michaël zijn gegeven: de Weger der Zielen. Hij is degene die, met het oog op het respectievelijke gewicht van verdiensten en zonden, de bestemming van zielen aangeeft: de hel of de hemel.
Aan de zijkanten bespelen vier engelen de bugel, trompet of sjofar, in overeenstemming met de profetie die Christus in het Evangelie van Mattheüs (Mt 24,31) beschrijft. Het is bij het geluid van de bazuin dat de graven zullen worden geopend en de doden zullen worden opgewekt.
In het goudgele segment, dat duidt op eeuwige glorie, zien we Christus zijn functie als opperste rechter uitoefenen. Christus, gezeten op een regenboog, wordt omringd door zijn apostelen.
De regenboog symboliseert het verbond tussen God en de mensheid en verwijst naar het einde der tijden, wanneer Christus, zoals beloofd, zal terugkeren om te oordelen over “de levenden en de doden”.
Helemaal links staat de Maagd Maria afgebeeld. Zij is onze middelares. Maria geniet een immense devotie onder christenen. Ze is een teken van hoop en troost.
Aan de andere kant zien we Johannes de Doper, die ons naar Christus verwijst en ons, zoals de Vulgaat het uitdrukt, (de Latijnse versie van de Bijbel), onthult wie de Heer is en wat hij doet: “Ecce Agnus Dei qui tollit peccatum mundi”, “Zie het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegneemt”.
In een cirkel in het midden van het bovenste veld (in de vorm van een punt) zien we de sluier waarmee de heilige Veronica het bebloede gezicht van Christus afveegde terwijl hij zijn kruis droeg. Volgens de legende werd het ware beeld van zijn bebloede, bezwete gezicht op deze doek geïmpregneerd. Je kunt ook de instrumenten van Christus’ lijdensweg zien, zijn dood aan het kruis.
Het kruis is afgebeeld onder de sluier.
In een driehoek, twee vierkanten eronder, liggen drie spijkers.
De zon en maan naast het voorhangsel zinspelen op de zonsverduistering die in het evangelie van Lucas (Lc 23:45) wordt genoemd ten tijde van Jezus’ dood en overgave aan het kruis.

Galeries :