De gotische kerk

In de 12e eeuw maakte de romaanse stijl plaats voor de gotische stijl. In 1140 betreurde abt Suger van de abdij van Sint-Denijs, ten noorden van Parijs, de somberheid van de romaanse kerken en riep op om meer ramen in de kerken te plaatsen om licht binnen te laten.

De gotische stijl was geboren, die verkondigde dat “God licht is” en ons eraan herinnerde dat goddelijk licht de hele schepping verlicht.

In 1226 liet hertog Hendrik I van Brabant de Romaanse collegiale kerk veranderen in een gotisch gebouw dat tweeënhalf keer zo groot was.
De kruisgewelven zijn een van de belangrijkste kenmerken van de gotische stijl.

Buiten, aan beide zijden van het schip, ondersteunen pijlers en steunberen de zijdelingse druk van zowel het dak als de gewelven. Dankzij deze gewaagde techniek was het mogelijk om hoger te bouwen, meer ruimte te creëren en de hoeveelheid licht te vergroten door veel grotere gebrandschilderde ramen.

De voormalige Romaanse kerk werd gebruikt als steiger voor de bouw van de gotische kerk. Veel natuurstenen werden vervolgens geborgen om het koor van de toekomstige kathedraal te bouwen.

De bouw vond plaats in verschillende fasen en duurde meer dan tweehonderdvijftig jaar. Op een paar aanpassingen na was de nieuwe kerk in 1480 klaar.

De kathedraal was dus bijna drie eeuwen in aanbouw. Dit geeft de kathedraal het voorrecht om de drie opeenvolgende ontwikkelingsfasen van de stad te weerspiegelen.

Vroeg Gotiek is herkenbaar in het koor. De klassiek Stralende Gotiek, is te zien in het schip en het dwarsschip, en de laat Flamboyante Gotiek, in de voorgevel en de twee torens.

Vanaf de 16e eeuw onderging dit architecturale meesterwerk een aantal verbouwingen en toevoegingen, zoals de twee grote kapellen aan weerszijden van het koor.

Dankzij de uitgebreide restauratie aan het einde van de vorige eeuw kan de Kathedraal nu in al zijn pracht en praal worden bezocht en bewonderd voor wat hij is: een van de parels van de Brabantse gotiek.